تراژدی با رقص

لحظه هایی در زندگی ام پیش می آید که در اوج غم مجبورم بخندم، در نهایت غصه باید شادی کنم و در فراسوی تراژدی برقصم. تحمل این زمان ها که رو به افزایش گذاشته اند برایم بسیار سخت است.

آهنگ کوچه زدبازی

دانلود

ملاقات با جبراییل

تشخیص مرز بین خواب و بیداری برایم سخت شده. به بعضی چیزها فکر می کنم و بعد تصور می کنم آن ها را خواب دیده ام با خواب می بینم و بعد فکر می کنم واقعیت بوده و حتی عجیب تر از آن بعضی کار هایی که واقعا در بیدای انجام داده ام را فکر می کنم در خواب بوده.
همین روز هاست که جبراییل را ببینم.

لحظه ای برای زندگی

اصفهان-مرداد هشتاد و هشت

درباره تنهایی، پرایوسی و غیرطبیعی بودن

این روز ها، این ساعات و این لحظه های تکراری تکرار دوباره هر چه می گذرند میل بیشتری به تنها بودن پیدا می کنم. از پرسیدن و پرسیده شدن بیزارتر می شوم. کم حرف تر می شوم و از این بابت لذت می برم. اما با اینکه سکوت اختیار کردن در هر جا و زمانی حق مسلم هر انسانی است، در جامعه ی من، حتی جامعه ی نزدیکانم این مهم قابل پذیرش نیست.

آن ها می گویند: این طبیعی نیست.

سوال من این است که کلن چه چیزی طبیعی هست و چه معیاری برای این طبیعی بودن وجود دارد و چه کسی صلاحیت دارد که از این معیار استفاده کند و حکمی صادر کند؟

آیا این که اکثر مردم دنیا شب می خوابند، من را که شب ها نمی توانم بخوابم غیر طبیعی میکند؟ آیا این که اکثر مردم در روز حدود چند هزار کلمه حرف می زنند من را که چند صد کلمه حرف می زنم غیر طبیعی می کند؟ آیا چون من میل به نسبت بیشتری به تنهایی دارم تا دیگران من را غیر طبیعی می کند؟

فکر می کنم. به همه ی این ها فکر می کنم و با تمام وجود حس می کنم که اگر جهنمی وجود داشته باشد، چیزی نیست جز دیگران. دوزخ جایی است که حریم شخصی افراد از بین برود.

طبیعی و غیر طبیعی، تعبیر هایی نسبی و کلی هستند که لزومن قابل اعتماد نیستند. شاید یک روان کاو بتواند بگوید فلان رفتار من طبق بهمان فرضیه فلانی غیر طبیعی است و امثالهم اما فرا تر از آن، کلی و بی ارزش و عوامانه خواهد بود.

پس هر کس ادعایی دارد باید آن را علمی اثبات کند چون احتمالن جایی که علم نباشد، مذهب و دین و حدس و گمان جولان خواهند داد.

من نمی دانم طبیعی هستم یا نه، اما می دانم که حق دارم هر لحظه تنها باشم و سکوت کنم و حریم شخصی ام را به اندازه ی تمام دنیا بگسترانم.