مرثیه ی یک سرباز

جرز میان رج های هر آجر هر دیوار را شکافتم

و اصلحه را شبیه صلح نوشتم

فشنگ را با کوچکترین چیز دنیا قشنگ کردم

و انگ را به ننگ جنگ زدم

اینک منم که به جبر در پوستین ببرم

با تفنگم پر از اشک و شک

و قلبم از مهر آکنده و کنده

سیاوش - امرداد 89