در سوگ استاد حمید سمندریان، پدر تئاتر ایران
تقدیم به استاد پیام دهکردی
نمی دانم...
چه قدر منادی قدرت تو بود.
نمی دانم
چه قدر دورم از دردت
که دیر می شود
از تنی که تنها به زخم
پیر می شود؟
بازی شروع شد
از این به بعد
تمامی این پرده های ریش ریش
تنها برای غم
تنها برای تو
تنها برای من
با وعده های مکرر
از دیدن دوباره ی صحنه
حسرت فقط به جا و زمین
گاهی به شکل خاک
گاهی به هیچ شکل
می افشرند و بس.